Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.
indywidualnie — przysłów. od indywidualny a) w zn. 1: Postąpić, zachowywać się indywidualnie. b) w zn. 2: Odpowiadać za coś indywidualnie. Pracować nad czymś indywidualnie … Słownik języka polskiego
zdarzenie — 1. Coś z prawdziwego zdarzenia «o czymś, co jest takie jak powinno być, spełnia wszystkie wymagania, oczekiwania, dobrze funkcjonuje»: Trudno dziś znaleźć kawiarnię bądź herbaciarnię z prawdziwego zdarzenia. Wprost 940/2000. Śląsk ma szansę stać… … Słownik frazeologiczny
drużynowo — «w drużynie, drużynami, jako drużyna» Walczyć indywidualnie i drużynowo … Słownik języka polskiego
gospodarować — ndk IV, gospodarowaćruję, gospodarowaćrujesz, gospodarowaćruj, gospodarowaćował 1. «zajmować się prowadzeniem gospodarstwa rolnego (rzadziej domowego)» Gospodarować indywidualnie, zespołowo. Gospodarować na paru hektarach ziemi. 2. «dysponować… … Słownik języka polskiego
indywidualizować — ndk IV, indywidualizowaćzuję, indywidualizowaćzujesz, indywidualizowaćzuj, indywidualizowaćował, indywidualizowaćowany «nadawać czemuś cechy indywidualne, wyodrębniające; traktować kogoś lub coś indywidualnie, rozróżniać charakterystyczne cechy… … Słownik języka polskiego
opozycja — ż I, DCMs. opozycjacji; lm D. opozycjacji 1. «przeciwstawianie się komuś (czemuś) indywidualnie i doraźnie lub zespołowo w sposób zorganizowany; przeciwdziałanie, opór, protest» Gwałtowna, ostra opozycja. Opozycja przeciw komuś, czemuś. Budzić,… … Słownik języka polskiego
solidarnie — solidarnieej przysłów. od solidarny Działać, postępować solidarnie. Zobowiązać się solidarnie do czegoś. ∆ praw. Odpowiadać, być odpowiedzialnym solidarnie «odpowiadać zbiorowo i indywidualnie za całość wspólnego zobowiązania» … Słownik języka polskiego
solowy — 1. muz. chor. «wykonywany solo; przeznaczony do wykonywania solo» Utwór solowy. Partia solowa. Taniec, śpiew solowy. 2. sport. «wykonywany przez zawodnika solistę, przeznaczony do sportowej konkurencji indywidualnej, nie zespołowej; rzadziej:… … Słownik języka polskiego
szkło — n III, Ms. szkle; lm D. szkieł 1. «substancja przezroczysta, bezpostaciowa, nierozpuszczalna, stanowiąca mieszaninę zakrzepłych krzemianów, będąca złym przewodnikiem ciepła i elektryczności, łatwo dająca się formować w wyższej temperaturze;… … Słownik języka polskiego
wypad — m IV, D. u, Ms. wypadadzie; lm M. y 1. «udanie się dokądś na krótki czas; krótkotrwała wycieczka, wyprawa» Kilkugodzinny wypad na wieś. Niedzielny wypad poza miasto. Wypad do teatru. Zrobić wypad do miasta, do lasu. 2. «niespodziewane uderzenie,… … Słownik języka polskiego
